Оноре Габриел Рикети, граф дьо Мирабо

от Уикипедия, свободната енциклопедия
Оноре Габриел Рикети, граф Мирабо
Президент на Националното учредително събрание
Мандат3 януари 1791 – 15 февруари 1791
ПредшественикАнри-Батист Грегоар
НаследникАрдиан-Жан-Франсоа Дюпонт
Депутат в Генералните щати и Учредителното събрание
Мандат4 май 1791 – 2 април 1791
Лична информация
Роден
Ле Биньон, Немур, Франция
Починал
Париж, Франция
Погребангробище Клермонт
Националностфранцузин
Полит. партияНационална партия
Подпис
Оноре Габриел Рикети, граф Мирабо в Общомедия

Оноре Габриел Рикети, граф Мирабо (на френски: Honoré Gabriel Riqueti, comte de Mirabeau; 9 март 1749-2 април 1791) е френски аристократ, революционер, писател, дипломат, журналист политик, държавник и един от най-знаменитите оратори на Франция, масон. По време на Френската революция е делегат в Генералните щати и Учредителното събрание. Заема умерена позиция, настоявайки за ограничена конституционна монархия по примера на Великобритания. Провежда опити, макар и неуспешни, за помиряване на монархистите с революционните сили. След смъртта си е първият французин, погребан в Пантеона, предназначен да съдържа останките на великите французи. След разкриване на кралски заговор с участието на Мирабо тялото му е преместено в гробището Клермонт.

Син е на известния френски икономист и философ Виктор де Мирабо.

Произведения[редактиране | редактиране на кода]

  • Essai sur le despotisme, publié anonymement – 1775 Londres
  • Lettres originales de Mirabeau, écrites du donjon de Vincennes, pendant les années 1777, 1778, 1779 et 1780, contenant tous les détails sur sa vie privée, ses malheurs et ses amours avec Sophie Ruffei, marquise de Monnier, recueillies par Pierre Louis Manuel. (Ce sont les célèbres Lettres à Sophie)
  • Des lettres de cachet et des prisons d'État, 1780
  • Errotika Biblion, Abstrusum excudit, Rome (pour Paris), 1783 [réédition critique par Jean-Pierre Dubost sous le titre Erotika Biblion, Honoré Champion, Paris, 2009]
  • Ma Conversion, Paris, 1783 [réédité notamment sous le titre Le Libertin de qualité; repris dans Romanciers libertins du XVIIIe siècle, Tome II, Bibliothèque de la Pléiade, Paris 2005]
  • Considérations sur l’ordre de Cincinnatus, ou Imitation d’un pamphlet anglo-américain, suivies… d’une Lettre… du général Washington… et d’une Lettre de feu M. Turgot,… au Dr Price sur les législations américaines, Londres, 1784
  • Lettres à M. Lecoulteux de la Noraye sur la Banque de Saint-Charles et la Caisse d'escompte, Paris 1785
  • Sur les actions de la Compagnie des eaux, Paris, 1785
  • Le Rideau levé ou l’éducation de Laure, 1786, [L'attribution traditionnelle ce cet ouvrage à Mirabeau est fortement contestée par Jean-Pierre Dubost
  • Sur Moses Mendelssohn, sur la réforme politique des juifs et en particulier sur la Révolution tentée en leur faveur en 1753 dans la Grande-Bretagne, Londres, 1787
  • Arlequin réformateur dans la cuisine des moines, ou Plan pour réprimer la gloutonnerie monacale, 1789, Rome (pour Paris)
  • Élégies de Tibulle, suivies des Baisers de Jean Second – 2 Volumes – Traduction de Mirabeau – Paris, 1798
  • Chefs-d'œuvre oratoires de Mirabeau, précédé d'une notice biographique, tome Premier, éd. Collin de Plancy, 1822
  • L’œuvre érotique du comte de Mirabeau, (inclut Erotika Biblion, Ma Conversion, Hic et hec [paternité contestée, cf. note 22], Le Rideau levé, ou l’éducation de Laure [paternité contestée, cf. note 22], Le chien après les moines, Le degré desâges du plaisir) introduction, essai bibliographique et notes de Guillaume Apollinaire, Bibliothèque des curieux, Paris, 1921
Уикицитат
Уикицитат
Уикицитат съдържа колекция от цитати от/за