Той е добър приятел на Сенека, който често го споменава в ръкописите си.[1][2] Деметрий също е приятел с Тразеа Пет и присъства при неговото самоубийство по времето на Нерон, както Тацит пише в своите Анали.[3] Според Дион Касий по времето на Веспасиан през 71 г. много философи са изгонени от Рим. Деметрий отива в изгнание заедно с други философи в Гърция.[4][5]
Margarethe Billerbeck: Der Kyniker Demetrius. Ein Beitrag zur Geschichte der frühkaiserzeitlichen Popularphilosophie (= Philosophia antiqua, Band 36). Brill, Leiden 1979, ISBN 90-04-06032-4
Margarethe Billerbeck: Démétrios. In: Richard Goulet: Dictionnaire des philosophes antiques. Band 2, CNRS Éditions, Paris 1994, ISBN 2-271-05195-9, S. 622 – 623
Jan Fredrik Kindstrand: Demetrius the Cynic. In: Philologus 124, 1980, S. 93 – 98.
John Moles: Honestius Quam Ambitiosius? An Exploration of the Cynic's Attitude to Moral Corruption in His Fellow Men. In: The Journal of Hellenic Studies 103, 1983, S. 103 – 123.
Georg Luck: Die Weisheit der Hunde. Texte der antiken Kyniker in deutscher Übersetzung mit Erläuterungen. Kröner, Stuttgart 1997, ISBN 3-520-48401-3, S. 301 – 309