Люболеш

от Уикипедия, свободната енциклопедия
Люболеш
Lubalesh/Lubaleshi
— село —
41.4761° с. ш. 20.4264° и. д.
Люболеш
Страна Албания
ОбластДебър
ОбщинаБулкиза
Географска областГоло бърдо

Люболеш (на албански: Lubalesh или Lubaleshi, Лубалеш) е село в Република Албания в община Булкиза, административна област Дебър.

География[редактиране | редактиране на кода]

Селото понякога е смятано за част от историкогеографската област Голо бърдо.

История[редактиране | редактиране на кода]

В Османската империя[редактиране | редактиране на кода]

Според статистиката на Васил Кънчов („Македония. Етнография и статистика“) към началото на XX век Люблешъ е част от Грика Маде (Голема река) и е чисто албанско – в него живеят 160 души арнаути мохамедани.[1]

На Етнографската карта на Битолския вилает на Картографския институт в София от 1901 година Лебулеш е чисто албанско село в Дебърската каза на Дебърския санджак с 27 къщи.[2]

В Албания[редактиране | редактиране на кода]

След Балканската война в 1912 година селото попада в Албания.

В 1940 година Миленко Филипович пише че Любелези (Љубелези) или Люболеш (Љуболеш) е вече чисто мюсюлманско село в Голо бърдо с около 40 къщи „мюсюлмани сърби“, които вече говорят и албански. В селото има остатъци от православна църква и гробище.[3]

Според Божидар Видоески в Люболези живеят „македонци мюсюлмани“.[4]

До 2015 година е част от община Горица.

Бележки[редактиране | редактиране на кода]

  1. Кѫнчовъ, Василъ. Македония. Етнография и статистика. София, Българското книжовно дружество, 1900. ISBN 954430424X. с. 260.
  2. Етнографска карта на Битолскиот вилает (каталози на населби, забелешки и карта во четири дела). Скопје, Каламус, 2017. ISBN 978-608-4646-23-5. с. 46. (на македонска литературна норма)
  3. Филиповиħ, Миленко. С. Голо Брдо : Белешке о насељима, пореклу становништва, народном животу и обичаjима. Скопље, Штампариjа „Јужна Србиjа“, 1940. с. 40.
  4. Видоески, Божидар. Дијалектите на македонскиот јазик, том I. Скопје, Македонска академија на науките и уметностите, 1998. с. 339. Во повеќето од спомнативе села живее население - со македонски и со албански мачин јазик. Албанското население доминира во северните голобрдски села (Себишта, Пасинки, Врмница, Големо и Мало Острени). Селата: Лешничани, Требиште, Српетово, Торбач, Љуболези, Владимирица и Тучепи се населени со Македонски муслимани (Торбеши), а во Себишта, Требиште, Г. и М. Острени живее мешано население - православни и Торбеши. Архив на оригинала от 2021-06-20 в Wayback Machine.